Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά;

Διαβάζω σε πρόγραμμα υποψηφίου :

"Η δική μου προσωπική δέσμευση είναι μια Ανθρώπινη Ρόδος, πόλη της ζωής, πόλη για να ζεις. Υπάρχουν 5 Π που προσδιορίζουν την ποιότητα μιας πόλης..."

Διαβάζω στο τέταρτο Π :

"4ον) ΠΑΙΔΙΑ

Δεν ξέρω πόσοι έχουν αναρωτηθεί αν η Ρόδος είναι μια φιλική πόλη για παιδιά. Στην πραγματικότητα δεν είναι και θα πρέπει να γίνει. Οι παιδικές χαρές που λειτουργούν πρέπει να είναι απόλυτα ασφαλείς για τα παιδιά. Χρειάζεται όμως η κατασκευή νέων πρότυπων παιδότοπων στο κέντρο και στις γειτονιές της πόλης. Σε έναν από τους πολλούς ελεύθερους χώρους μπορούμε να δημιουργήσουμε και ένα υπαίθριο γυμναστήριο για να αθλούνται οι μικροί μας φίλοι. Παράλληλα ο Δήμος Ρόδου είναι καιρός να αρχίσει να εκπονεί προγράμματα μαζικού αθλητισμού που θα απευθύνονται σε παιδιά αλλά και σ’ όλες τις ηλικίες."

Mαζικός αθλητισμός....
Μάλιστα.
Μια πολιτεία άραγε που αποφασίζει να βάλει στα "Πι" της τα παιδιά, θεωρεί ως σημαντικότερη την εκπόνηση προγραμμάτων μαζικού αθλητισμού από τα τόσα άλλα προβλήματα που  απασχολούν τα παιδιά σήμερα;
Και αν υποθέσουμε πως δεν μιλάμε για τα σοβαρά , που λέγονται ναρκωτικά, που λέγεται αλκοολισμός που λέγονται προγράμματα ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ και ΠΡΟΛΗΨΗΣ και θεωρήσουμε πως θέλει να ασχοληθεί με ψυχαγωγικά προγράμματα και καλής διαχείρησης του όποιου ελεύθερου χρόνου έχουν τα σημερινά παιδιά, γιατί επιλέγεται μόνον ότι έχει σχέση  με άθληση και μάλιστα με την επισήμανση της ανάγκης του μαζικού αθλητισμού;
Που μαζικός αθλητισμός στην νεοελληνική σημαίνει ποδόσφαιρο.

Η ποδοσφαιροφιλία στις μέρες μας, έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας τέτοια,  που ποδοσφαιρικοί όροι χρησιμοποούνται ακόμη και μέσα στο κοινοβούλιο, σε συζητήσεις πολιτικών πάνελ, με πολιτικούς, υποστηρικτές  ομάδων δημοσίως .
Κακό θα μου πείτε; ' Οχι.
Μέχρι του σημείου που θα σκεφτώ :
με ποια σκοπιμότητα και ποιά κίνητρα οι κυβερνήσεις ξοδεύουν απίστευτο χρήμα κρατικό για να υποδαυλίζουν το ενδιαφέρον των μαζών για το ποδόσφαιρο; ( Γιατί επιμένω.Μαζικός αθλητισμός=ποδόσφαιρο.Τυχαίο που υποψήφιοι θεωρούν ως τίτλο τιμής να αναφέρουν στο βιογραφικό τους πως διετέλεσαν μέλη,πρόεδροι ή ιδρυτικά μέλη ποδοσφαιρικών ομάδων;)
Γιατί τα ποδοσφαιρικά γήπεδα έχουν διεθνείς προδιαγραφές πολυτελούς κατασκευής,ενώ τα κρατικά νοσοκομεία τριτοκοσμικές και σχολεία στεγάζονται σε κοντεϊνερς και σε κτίρια φυλακές;
Ενδιαφέρει τους πολιτικούς η "ψυχαγωγία" των πολιτών περισσότερο από την περίθαλψή τους ή την εκπαιδευσή τους;( τα γήπεδα δεν χτίζοναι μόνο από ΠΑΕ αλλά και με χρήματα που χαρίζονται στις ΠΑΕ...)
Τι στοιχίζει στο κράτος  η αστυνομική προστασία κάθε ποδοσφαιρικού αγώνα και η δημοσιογραφική του κάλυψη, από τα κρατικά κανάλια;
Τι μυθώδη ποσά πληρώνει η ΕΡΤ για δικαιώματα αναμετάδοσης ποδοσφαιρικών αγώνων ;

Και θα συνεχίσω τη σκέψη μου:
όσοι διεκδικούν και όσοι ασκούν την εξουσία σήμερα ποντάρουν απροκάλυπτα στον ορμέμφυτο πρωτογονισμό του ψηφοφόρου. Γιατί χειραγωγείται εύκολα και αποτελεσματικά.
Kάθε κόμμα εξασφαλίζει οπωσδήποτε μια "βάση" οπαδών αφοσιωμένων με όρους σαφέστατης ψυχανωμαλίας – όπως εξασφαλίζει και η πιο ασήμαντη ποδοσφαιρική ομάδα έναν πυρήνα πιστών οπαδών, που θα βγουν στους δρόμους καίγοντας αυτοκίνητα και σπάζοντας βιτρίνες, αν η ομάδα της Κάτω  Ραχούλας  υποβιβαστεί στη Β΄ κατηγορία, χωρίς σκέψη και κρίση.

'Eντεχνα και ακούσια χειραγωγείται ο πολίτης σε οπαδική συνείδηση, αναλόγου αυτής της άνευ κρίσης και σκέψης των οπαδών ομάδων.

 Αυτά ως σκέψεις...
Kαι το ερώτημα είναι γιατί "μαζικός αθλητισμός" και όχι "δημιουργικές απασχολήσεις";;;

Με ότι σημαίνει ο όρος Δημιουργία.

Μήπως γιατί τα άλλα που λέγονται "δημιουργική απασχόληση" ως ψυχαγωγία,, θα είναι πράγματα που θα χρειαστεί να λειτουργήσει η σκέψη;
Μήπως γιατί θα είναι μέσα στα πλαίσια αυτού όλου που λέγεται ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ; ( αλήθεια αυτό το Πι ξεχάστηκε;)
Μήπως γιατί πολιτισμός  είναι με την ευρεία έννοια,  εκτός των γραμμάτων και των τεχνών,ο  τρόπος ζωής, τα βασικά δικαιώματα του ανθρώπου, το σύστημα αξιών, οι παραδόσεις ...;

Μήπως γιατί πολιτισμός με την στενή έννοια  είναι  το σύνολο των αξιών, οι γνωστικές και αισθητικές συνήθειες μιας κοινότητας ,άρα  πολιτιστική κληρονομιά, τέχνες, λογοτεχνία ή κινήματα σκέψης;
Τελικά λείπει η φαντασία από την εξουσία ή καταλήγουμε σε σκέψεις δημιουργίας εμμέσως πλην σαφώς από την εκάστοτε εξουσία ποδοσφαιρικής ψυχολογίας;

Και δεν ξέρω αν λέει κάτι στους υποψηφίους ή αν έχουν αντιληφθεί πως η οικονομική κρίση, δεν είναι παρά αποτέλεσμα της κρίσης προηγουμένως  του Πολιτισμού .
Λυπάμαι αλλά Πολιτισμό δεν προτείνετε στα παιδιά (και στους μεγαλύτερους...)

Κι αν υποθέσουμε πως ένα κομμάτι του είναι και  ο αθλητισμός ,τα παιδιά  έχουν πολλές περισσότερες δυνατότητες και δεξιότητες που μπορούν να αναδειχθούν, να ανακαλυφθούν και να παιδευτούν, πέραν του μαζικού αθλητισμού που ΜΟΝΟΝ προτείνετε.

Και πολλές περισσότερες ανάγκες κάλυψης έκφρασης και συναισθημάτων, πέρα της έκφρασης και εκτόνωσης σε κερκίδες...

Και για το "Πι" που παραλείψατε και που έπρεπε πρώτο να κοσμεί την λίστα σας για "μια Ανθρώπινη Ρόδο, πόλη της ζωής, πόλη για να ζεις ", που λέγεται Πολιτισμός,  που πάνω απ' όλα αυτή τη δύσκολη εποχή έχουμε ανάγκη και που προσωπικά θεωρώ πως η πτωχευσή του προυπήρξε της οικονομικής πτώχευσης (μην πω πως ήταν και αποτέλεσμα...) αφιερωμένο το παρακάτω με την πένα του Ανταίου Χρυσοστομίδη:

"Πολιτισμός όμως δεν είναι μόνο τα αρχαία.
Και, βεβαίως, πολιτισμός δεν είναι μόνο
οι εντυπωσιακές κινήσεις για να κόβονται
κορδέλες.
Πολιτισμός είναι να έχεις και ορχήστρες,
είναι να έχεις κινηματογράφο.
να έχεις καλό θέατρο,
να έχεις λογοτεχνία.
Πολιτισμός είναι να έχεις σύγχρονους θεσμούς
και να χρησιμοποιείς τους σωστούς ανθρώπους,
πέρα από κομματικές εντάξεις.
Και το κυριότερο:
να μαθαίνεις τα παιδιά ήδη από το σχολείο
ότι με ένα καλό βιβλίο ή με ένα ωραίο τραγούδι
ο άνθρωπος γίνεται καλύτερος.
Α, ναι. Κι ότι
Υπουργείο Πολιτισμού δεν είναι μόνο το υφυπουργείο Αθλητισμού"(Aνταίος Χρυσοστομίδης).

Υ.Γ.

Οι σκέψεις αυτές, δεν αφορούν μόνον τον συγκεκριμένο υποψήφιο. Αφορά όλους όσους εντάσσουν στα προγραμματά τους μόνον την έννοια αθλητισμός σε σχέση με το ενδιαφέρον τους για τα παιδιά και δεν έχουν κάνει μέχρι τώρα καμια αναφορά στην έννοια Πολιτισμός για μικρούς και μεγάλους.