Τι δεν είδε ο Κινέζος

Διαβάζοντας στον σημερινό τύπο

"Πρόθυμος για συνεργασία μεταξύ της Αθήνας και Πεκίνου σε θέματα που αφορούν την επιστροφή των κλεμμένων πολιτιστικών θησαυρών στον τόπο καταγωγής τους, αλλά και ειδικότερα στο αίτημα της Ελλάδας για επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα, εμφανίστηκε ο Κινέζος πρωθυπουργός Γουέν Τζιαμπάο από την Ακρόπολη την οποία επισκέφθηκε με τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου."

Σκέφτομαι, τι ακριβώς θα σκεφτόταν ο Κινέζος πρωθυπουργός, αν η διαδρομή του για τον Παρθενώνα και το Μουσείο της Ακρόπολης, περνούσε από Πατησίων και συνέχιζε μέσα από την Πλάκα.

Αν έκανε μια στάση μπροστά στο νεοκλασικό στην οδό Πατησίων 61 και εντόπιζε πίσω από σκαλωσιές και τόνους σκουπιδιών την πλάκα του υπουργείου πολιτισμού να μας πληροφορεί πως στο κατά τα άλλα ιστορικό διατηρητέο μνημείο, πλην αφημένο στην μοίρα του χρόνου, έζησε η Μαρία Κάλας.

Αν έκανε μια στάση στην Πλάκα στην οδό Περιάνδρου 5, όπου βρίσκεται ένα θλιβερό ερείπιο μεν αλλά με την πλάκα του υπουργείου πολιτισμού πάνω στους ξεφτισμένους και γεμάτους συνθήματα τοίχους, να μας πληροφορεί ""Στο σπίτι αυτό πέθανε ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς στις 27 Φεβρουαρίου 1943″
Χαρακτηρισμένο κατά τα λοιπά και αυτό διατηρητέο ιστορικό μνημείο με νόμους και υπογραφές από το 1999.

Ο Κινέζος πρωθυπουργός τι άλλο θα μπορούσε να πει σε μια απευθείας διαδρομή για την Ακρόπολη και το Μουσείο της. Χωρίς παρακάμψεις σε ερείπια πολιτισμού.
Που να ξέρει ο άνθρωπος αυτό που σκεφτόμαστε και ξέρουμε όλοι εμείς που δεν ζούμε το μύθο μας σχετικά με ότι λέγεται πολιτισμός.
Που ξέρουμε πως χτίζοντας ένα κατά λοπά θαυμάσιο Μουσείο, αυτομάτως δεν αποκτήσαμε και την ταυτότητα του πολιτιστικά ευαισθητοποιημένου λαού. Γιατί η ευαισθησία στα θέματα πολιτισμού- αν υπάρχει - καθρεφτίζεται σε ολόκληρη τη χώρα και όχι μόνο στα μέρη που επισκέπτονται εκλεκτοί προσκεκλημένοι ή τουρίστες.

Εικόνες ερειπίων ιστορικών μνημείων , εγκαταλελειμένων και παραμελημένων ιστορικών χώρων όχι μόνο δεν μας τιμά και δεν μας κάνει υπερήφανους, όλους εμάς που κατά τα λοιπά καιγόμαστε για τα Ελγίνεια, αλλά και σε αυτή την περίπτωση όπως και σε τόσα άλλα πράγματα με κινήσεις εντυπωσιασμού καραμελωμένου με μπόλικη ψευτοκουλτούρα, προσπαθούμε να πείσουμε περί του αντιθέτου και τους εαυτούς μας αλλά και τους γνωστούς κουτόφραγκους.

Βέβαια αν τύχει και υπάρξει δημοσίευμα στις κουτόφραγκες φυλάδες που να αποτυπώνει απλά την πραγματικότητα κάποιων θλιβερών ιστορικών μνημείων, αφρόντιστων και παραμελημένων θα πέσουμε να τους φάμε γιατί ως γνωστόν θέλουν το κακό μας. 
Αν αντιπαραβάλλουν μια φωτογραφία του ερειπίου της Πλάκας

με μια φωτογραφία του σπιτιού που έζησε ο Λόρδος Βύρωνας,άψογα συντηρημένου και προσεγμένου και με φαρδιά πλατιά λεζάντα που κουτί τους κάθεται  "ανίκανοι να συντηρήσουν τα ιστορικά τους μνημεία", μήπως να σκεπτόμασταν πολύ σοβαρά πριν αρχίσουμε να κραυγάζουμε για κακόβουλη επίθεση, την σχέση μας με τον πολιτισμό, μια σχέση χαμένη στα κάθε λογής ιστορικά μνημεία διατηρητέα ερείπια σε όλη την Ελλάδα;

Αχ...παππού Παλαμά

τι άλλο θα έγραφες σήμερα ή μια χαρά κάνει και το διαχρονικό σου" :

"Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους
κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.
Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους αρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,
ραγιάδες έχεις, μάννα γη, σκυφτοὺς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι."