Με μια πιρόγα...

Με μια πιρόγα θα φεύγει και θα γυρίζει, με τις πιο όμορφες αναμνήσεις μιας αγάπης.

'Oλες αυτές που έχεις κλείσει σ' ένα χρυσό κουτί στην καρδιά σου και τις τρεις ολοζώντανες...

Ευτυχισμένη τώρα και ήρεμη, με μια πιρόγα, θα γυρίζει ώρες σαν αυτή που αγριεύει η βροχή εκεί που την αγάπησαν πολύ...
Καλό της ταξίδι αγαπημένε μου φίλε!

Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις

τις ώρες που αγριεύει η βροχή

στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις

και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί

μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις

Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου

σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό

στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου

και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ

σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη

και την τρελή σου κυνηγάει σκιά

πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι

πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά

αγάπη που σε λέγαμ' Αντιγόνη

Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει

και σε ποιο γαλαξία να σε βρω

εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι

κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό

που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι